नेपालको राजधानी काठमाण्डौँदेखि यति नजिक रहेर पनि बत्ती मुनीको अँध्यारो भने झै शिक्षाको उज्यालो घामबाट यहाँका बालबालिका बञ्चित रहेको हुनाले बुढापाकाको भनाई अनुसार शिक्षा प्रेमी व्यक्तिहरुको पहलमा २०२१ सालदेखि कहिले स्याउलाको छाना भएको टहरो बनाई त कहिले खुल्ला चौरमा पढाई गर्दै आएको पाईन्छ । यसै क्रममा कहिले छापा ( हाल विद्यालय रहेको स्थान ) मा कहिले साविक चाउथे ६ मा अवस्थित मन्छे डाँडामा, कहिले साविक चाउथे ५ स्थित सातबिसे स्थानमा त कहिले साविक चाउथे ४ स्थित स्थानिय नाम आधारमा कौडे भनिने व्यक्तिको घरमा पढाइ हुन्थ्यो । यसरी विभिन्न ठाउँमा स्थानान्तरण हुँदा समस्या देखिएकोले विद्यालय भवन नै बनाउन भनी साविक चाउथे गाँउ विकास समिति ६ स्थित सुवेटार भन्ने ठाउँमा श्रमदानबाट घडेरी समेत खारीएता विद्यालय भवन बनाउन नसक्दा त्यतिकै रहेको थियो । यसरी पढाउने स्थानको समस्याका बाबजुद पनि विद्यार्थीहरुलाई लिई कुमरीका विष्णुप्रसाद मुडभरीले शिक्षण गरी ठुलो योगदान गर्नुभएको कुरा उहाँको विद्यार्थीहरुका हार्दिक भनाइबाट प्रष्ट हुन्छ । यसरी एकजना शिक्षकले बालबालिका शिक्षण गर्दाको शिक्षण गर्दाको शिक्षण उद्धेश्य भने नेपाली छापा लिपि पढ्न सिकाउने तथा घरायसी लेखापढी कागज लेख्न सिकाउने भन्ने नै थियो तर केही समय पढाइ भएपछि बालबालिकाको उपस्थिति कम हुँदै जान थाल्यो रअन्त्यमा पठनपाठनमा नै रोकिन पुग्यो । बालबालिकाको उपस्थिति कम हुनुका कारण उनीहरुले पनि कृषि कार्यमा अभिभावकलाई सक्दो सहयोग गर्नु पर्ने गरिबीको कारणले अभिभावकले शिक्षकलाई तलबका लागि शुल्क दिन नसक्ने र समाजले शिक्षाको महत्व नबुझको अवस्था थियो तर पुनः शिक्षाको महत्व बुझ्ने शिक्षा प्रेमीहरु यस ठाउँको शिक्षाको विकासका लागि निरन्तर लागिरहेँ ।

"

एक किताव एक कलम, एक बच्चा र एक शिक्षकले संसार बदल्न सक्छ ।

"
(- मलाला युसुफजई)
भन्ने आदर्श वाक्यले 'मुकुन्देश्वरीको इच्छा समानुकुल शिक्षा' भन्ने उतिलाई सार्थक रूपमा परिभाषित गर्न खोजेको छ ।

अज्ञान, आशा रोग भोक र शोकले ग्रसित समाज‌लाई शिक्षाको पारिलो घामले, शिक्षित सुखी र समृद्धिको यात्रामा ५० वसन्त पार गर्ने दौरानमा रहेको यस विद्यालयले अनेको आरोह अवरोह, संघर्ष र चुनौतिको विच- वाट हजारौ विद्यार्थीहरूलाई आफ्नो भाव्य र भविष्यको सुनौलो मार्ग कोर्न सिकाउने महाअभियानमा छ । विगतमा स्याउलाको छानो, टुकी कलीको सहायतामा पिंढी र मझेरीमा शुरु भएको को अवस्था पार गर्दै, आजको सुविधा सम्पन्न भवन प्राविधिक र प्रविधि मैत्री अवस्थामा प्रवेश गरेको छ। आम शिक्षक, विद्यार्थी अभिभावक र राजनीति कर्मीहरूको चासो, चिष्ता सहयोग र सद्‌भावमा हुर्कदै गएको अवस्था छ । यस्‌ले अन्याय, अत्याचार आशिसा रोग, भोक को अवस्थालाई निरुत्साहित गर्दै सभ्य समन्नत एल सहितको देशलाई आवश्यक पर्ने दक्ष नागरीक उत्पादन गर्नेछ भन्ने विश्वास लिएको छु ।
अन्त्यमा महात्मा गान्धीले भन्नु भए जस्तै "जब भुसिल किराले अब संसार सकिदैछ भन्ने सोच्छ, तब उ सुन्दर पुतलीमा परिणत हुन्छ ।" यस्तै आपत विपत् बू आँधी हुरी र हाडर एकबाट किन्चित 10 विचलित भई नभई अगाडी बढनुपर्छ, सुन्दर भनाई भविष्यको निर्माण मुकुन्देखी गर्द भन्ने विश्वास छ । हजारौ लाखौ अवोध कलिलाला वावुको भाग्य र भविष्य निर्माण गर्ने सरस्वतीको मन्दिरको सदा सर्वदा उन्नती प्रगतीको लागे आम अभिभावक, विद्यार्थी, शिक्षक, राजनीतिक द बुद्धिजिविको सकारात्मक पहल हुन्छ ।